دنیا این روزها جای عجیبی یه با موبایل یا لپ تاپی که همه کس و کارت شده، همه شماره تلفنهات رو میدونه، همه پس وردهاتو، همهٔ ایمیلها و اساماسهای خصوصیت رو، همهٔ خبرهای توی فیس بوکت رو، حتا میدونه پیش اون دوستت که اون ورِ کره زمینه، ساعت چنده، کِی بارون مییاد، کِی آفتابه. موبایلی که با جی پی اسش نمیگذاره گم بشی، برات رادیو یا حتا آهنگهای درخواستی پخش میکنه. نمی گذاره حتا یه لحظه هم حوصلت سر بره. وسیلهای که تو رو گاهی از بقیه ایزوله میکنه، وقتی که توی مترو تنهایی انگری بردز بازی میکنی، ایمیل چک میکنی، با یه ورِ دیگه کره زمین حرف میزنی و گاهی حتا نگاه نمیکنی ببینی که بغلیت یا روبروییت کیه و در چه حال و روزیه. اما از اون لحظهای که باتری نداشته باشه.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر