شنبه شب یه دوست خوب زنگ زد، از یه راه دور. خیلی دلم می‌‌خواست صداشو بشنوم. گاهی آدم‌هایی می‌‌یان تو زندگیت که با اینکه مدتی کمیه می‌‌شناسیشون، گوشی رو که بر می‌‌داری، می‌‌تونی باهاشون یک ساعت از همه جا حرف بزنی. انگار که داری ادامهٔ حرف‌های دیروزتو تعریف می‌‌کنی. و این به آدم احساس خوبی می‌‌ده. اینکه برای دوستی مقدماتی لازم نیست، وقتی کسی هست که دوست خوبیه، از اون آدم‌هایی که با وجودشون دنیا روشن می‌‌شه...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر