آهای...

آهای خانم هایی که در یک رابطه با ابیوز عاطفی زندگی می کنین، اگر پارتنرتون مرتب بهتون می گه که آدم بیخود و چلفتی هستین، اگر خونتون رو می کنه تو شیشه، اگر جونتون رو به لبتون می یاره، اگر تحمل نداره و نمی تونین دو تا کلمه حرف حساب رو آروم باهاش بزنین، اگر وقتی عصبانی می شه، از کنترل خارج می شه و چیز می شکونه یا پرت می کنه، اگر اکثرا محبت هاش خاله خرسه ای هستن، اگر برای کمک تو یه کار ساده، مثل نوشتن یه نامه اداری، اشکتون رو هر دفعه در می یاره و بهتون احساس بد بودن و احمق بودن می ده، اگر سرتون داد می زنه و می گه که به قدر کافی ازش تشکر نمی کنین، می گه که آدم بی تربیتی هستین (که حتا اگر هم باشین، باید سعی کنین که بهتر حرف زدن رو یاد بگیرین اما آدمی که خودش بهتون فحش می ده، سرتون داد می زنه و عربده می کشه، خودش اصلا در حدی نیست که بخواد با تربیت بودن رو به کسی یاد بده)، اگر همه راه هارو امتحان کردین، از مؤدب خواهش کردن، داد زدن، فحش دادن، هول دادن، کتک زدن، تا بهش حالی کنین که از کاری متنفرین اما هنوز هم دقیقا همون کاری رو که ازش متنفرن باهاتون می کنه، فکر نکنین که باید تحمل کنین، اگر کسی بهتون گفت مدارا کن، گوش نکنین، اگر کسی گفت زندگی دو نفری همینه دیگه، گوش نکنین، فقط جونتون رو بر دارین و از رابطه فرار کنین. نگین دوسم داره، نگین دوسش دارم، قوی باشین، پاتونو بذارین رو دلتون، مطمئن باشد کسی رو پیدا می کنین که بدونِ همهٔ این آزارها دوستون داره و شما هم دوسش دارین. زندگی گاهی خیلی شیرین تر از اونی یه که به نظر می یاد.