درس بخونم؟!

شنیدم انجمن دانشجویی سالی یه بار ۵۰۰ یورو به کسایی که شرایطش رو داشته باشن، کمک مالی می کنه. کلی مدارک جور کردم و فرم پر کردم و پاشدم رفتم اونجا، اتفاقا خانومه ایرانی بود. بهش گفتم خیلی کمک احتیاج دارم الان، گفت تا یه سری امتحان ندی، فکر نکنم بهت بدن. گفتم آخه الان که هنوز وقت امتحان نیست، باید تازه شروع کنم درس بخونم، پول ندارم، چیکار کنم، گفت نمی دونم، دو هفته یی طول می کشه تا بهت بگن که اصلا بهت می دن یا نه. اتفاقا دو روز بعدش از دانشگاه خودمون ایمیل اومد که کمک مالی می کنن، منم دوباره همون مدارک رو جور کردم و فرم پر کردم و پاشدم رفتم، کلی هم تو صف واستادم تا نوبتم شد. یه پسر جوون بود، اونم گفت باید امتحان بدی. منم کلی خورد تو حالم، دست از پا دراز تر برگشتم، حالا دارم سعی‌ می کنم خودمو راضی کنی هر جور شده چندتا از این امتحان های سخت رو برم بدم. اگر ۲۰ تا درس رو بگذرونم، اجازه کار بیشتر هم بهم می دن، بعدش خیلی خوب می شه و مشکلات مالیم حل می شه. اما کو جون؟    

امروز پیش یه دختری نشستم که هفته پیش هم اتفاقی کنار هم نشسته بودیم و یه دفعه دیگه هم تو دانشگاه دیده بودمش. اسمش مونیکاست و پدر مادرش اهل کامبوج هستن اما خودش اینجا به دنیا اومده. گفت که این ترم حتما باید چند تا امتحان بده و خوشحال می شه کی باشه که باهم درس بخونن. چند تا درس رو هم بدون این که سر کلاس بره، خودش از رو جزوه خونده و امتحان داده، منم کلی ذوق کردم. خدا کنه که بتونیم با هم درس بخونیم، من الان شرایطم یه جوری قاطی پاتیه، اگر یه انگیزه نداشته باشم، سختمه و تنبلیم می یاد که درس خوندن رو وسط زندگیم بچپونم.